-
1 walić
walić [valiʨ̑]( pot)I. vtwalnąć kogoś czymś jdn mit etw hauen ( fam)\walić w kogoś/coś auf jdn/etw feuern [ lub schießen]piorun walnął w dom der Blitz hat in das Haus eingeschlagen3) ( intensywnie padać)wali grad der Hagel prasseltwali śnieg dichter Schnee fällt, es schneit heftigwal śmiało! nur heraus damit! ( fam)5) ( przybywać tłumnie) strömen, [hervor]quellenII. vr4) ( kłaść się ciężko) sich +akk fallen lassen
См. также в других словарях:
walić się — I – walnąć się {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} uderzać samego siebie, uderzać się niechcący : {{/stl 7}}{{stl 10}}Walić się w piersi ze skruchą. Walnąć się o wystający korzeń. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
walić — ndk VIa, walićlę, walićlisz, wal, walićlił, walićlony walnąć dk Va, walićnę, walićniesz, walićnij, walićnął, walićnęła, walićnęli, walićnięty, walićnąwszy 1. tylko ndk «powodować rozpadanie się, upadek czegoś; burzyć, rozwalać, przewracać coś»… … Słownik języka polskiego
dusza — ż II, DCMs. duszaszy; lm D. dusz 1. «ogół właściwości, dyspozycji psychicznych człowieka, władze duchowe człowieka; psychika, świadomość» Hart, moc, wielkość duszy. Tymczasem przenoś moję duszę utęsknioną do tych pagórków leśnych, do tych łąk… … Słownik języka polskiego
